Drogi Rodzicu:
W nauczaniu czytania należy dążyć do biegłości. Czym jest biegłość? Biegłość to umiejętność automatycznego rozpoznawania wyrazów w czytanych tekstach. Czytamy biegle, jeśli:
- Popełniamy bardzo niewiele błędów – rozpoznajemy poprawnie co najmniej 95% czytanych wyrazów
- Rozpoznajemy wyrazy całościowo – nie musimy ich dekodować litera po literze czy sylaba po sylabie
- Rozpoznajemy wyrazy szybko
- Rozpoznajemy je bez wysiłku – niejako “dzieje się to samo”.
Biegłe czy automatyczne czytanie jest bardzo ważne. Jeśli czytamy biegle, jest nam łatwiej zrozumieć, co czytamy, gdyż nie musimy koncentrować naszej uwagi na rozpoznawaniu poszczególnych wyrazów. Poza tym biegłe czytanie może sprawiać przyjemność, bo nie męczy. Kiedy czytamy biegle, możemy czytać długo.
Jeśli problemem Twojego dziecka jest niska płynność czytania, rozważ kilka sprawdzonych sposobów pracy:
Automatyczne rozpoznawanie pojedynczych wyrazów, które sprawiają dziecku trudność, warto ćwiczyć metodą nauczania precyzyjnego (http://kursy.operon.pl/Blogi/Blog-dra-Marcina-Szczerbinskiego/Cwicz-krotko-ale-czesto-i-madrze-trening-automatycznego-rozpoznawania-wyrazow-metoda-nauczania-precyzyjnego).
Czytanie z powtórzeniami: dziecko czyta na głos dany tekst przez 1 minutę. Dorosły notuje liczbę poprawnie przeczytanych. Procedurę powtarzamy 2-3 razy na tym samym tekście. Aby uniknąć nudy i demotywacji wynikającej z ponownego czytania tego samego tekstu to ćwiczenie można dziecku przedstawić jako „wyścig z samym sobą” o coraz lepsze czytanie.
Czytanie w parach, gdzie dziecko czyta dłuższy tekst głośno, z minimalną pomocą dorosłego
Czytanie w parach: procedura
Wspólnie z dzieckiem wybierzcie jakiś tekst (interesujący, powyżej poziomu samodzielnego czytania)
Porozmawiaj z dzieckiem o książce, którą będziecie czytać. Postawcie jakieś hipotezy względem jej treści, lub pytania, na które chcecie znaleźć odpowiedź
Czytajcie jednocześnie (unisono) – rodzic ciszej niż dziecko
Powoli wyłączaj się z czytania, pomagaj, jeśli jest potrzeba
Jeśli dziecko popełnia błąd – odczytaj słowo prawidłowo
Chwal dziecko! Zwłaszcza za trudne słowa, całe zdania i samodzielne poprawianie się
(patrz: załącznik 1)
Pomóż Twojemu dziecku opanować techniki efektywnego uczenia się – efektywnego, to znaczy takiego, które zastępuje bierne „wykuwanie” rozumieniem. Im starsze dziecko, tym ważniejsze to się staje – inaczej utonie ono w morzu nowego materiału. Oto kilka sugestii:
Poproś dziecko o streszczenie tego, co czyta czy czego się uczy. Pomocne mogą być pytania: „Co jest najważniejsze – co trzeba zapamiętać?”; „Co tu jest nowego – co cię zaskoczyło?”; „Czego się dowiedziałeś?”; „Co jest niejasne?”. Można też zachęcać dzieci do podkreślania najważniejszych słów lub zdań w tekście (słów – kluczy).
Starsze dzieci warto uczyć robienia dobrych notatek – takich, które pomogą wyodrębnić a następnie zapamiętać najważniejsze idee zawarte w treści lektury czy wykładu.
POMOCNA LITERATURA
Bogdanowicz K. (2011). Dysleksja a nauczanie języków obcych. Przewodnik dla nauczycieli i rodziców uczniów z dysleksją. Gdańsk: Wydawnictwo Harmonia.
Bogdanowicz M.(2008). Portrety nie tylko sławnych osób z dysleksją. Gdańsk: Wydawnictwo Harmonia.
Bogdanowicz M., Czabaj R. (2006). Jestem rodzicem dziecka z dysleksją. Najważniejsze informacje i wskazówki do pracy. Gdynia: Wydawnictwo Operon.
Bogdanowicz, M. & Adryjanek A. (2004). Uczeń z dysleksją w szkole. Gdynia: Wydawnictwo Operon
Bogdanowicz, M. Adryjanek, A., & Rożyńska, M. (2014). Uczeń z dysleksją w domu. Gdynia: Wydawnictwo Operon
